سال 1382 و زمان ساخت این فیلم، آقای مجتبی مشیری، مدیر وقت شبکه دو از من خواستند کاری برای فلسطین بسازم. چون قبلا با ایشان کار کرده بودم، منتظر هیچ چیزی نماندم و تحقیقات کار را شروع کردم. قدم بعدی مشورت و همفکری با دوست بسیار خوشفکر و دارای ایده‌های درخشان به نام آقای حسین نیرومند بود که ایشان هم از بزرگان هنر کشور هستند. درواقع ایده مرکزی فیلم قناری هم متعلق به ایشان است. ایشان کاری داشتند که روایتش مربوط به فضای دوران انقلاب اسلامی ایران می‌شد، ولی ایده مرکزی آن تلاش یک بچه برای محفوظ نگه‌داشتن پرنده‌اش از سروصداهای محیط بود. من از آقای نیرومند اجازه گرفتم و این ایده را به فضای فلسطین منتقل کردم. در مرحله اجرا هم کنار من آقای سیدمسعود اطیابی حضور داشت. در مجموع وجود تعدادی از آدم‌های دلسوز و پای کار و انقلابی باعث شد به‌رغم کمبود بودجه و دشواری تولید، فیلم خروجی خوبی داشته باشد. در میان حدود 10کاری که برای تلویزیون انجام دادم، هیچ‌کدام نبوده که مدیر مستقیم، نقش اول و تاثیرگذار در آن نداشته باشد. وجود مدیر برای شروع حرکت و به سرانجام رسیدن هر کاری تعیین‌کننده است. فکر می‌کنم نقطه چنین کارهای مثبتی در زمینه سینمای مقاومت، همچنان مدیران ما هستند.
نکته مهمی که در این میان وجود دارد و در همه دنیا تعیین‌کننده محسوب می‌شود، مرحله ایده‌پردازی است و برای ساخت هر اثر نمایشی حتما اتاق فکر لازم است. یعنی خیلی باید ایده‌ها را جدی گرفت و برای آنها تلاش کرد و اگر در مرحله ایده، کار به یک نقطه قابل‌توجه برسد، دیگر بقیه کار تقریبا روال متعارفی دارد که انجام می‌شود. در همین کار قناری حضور آقای نیرومند در مرحله ایده‌پردازی بسیار به ما کمک کرد و اگر فیلم توجهی جلب کرده، مدیون ایشان و البته همان حضور موثر آقای مشیری است.
این‌که چرا سینمای ایران در سال‌های اخیر کمتر سراغ ساخت فیلمی درباره جریان مقاومت فلسطین رفته، باید آن را ناشی از دشواری‌های تولید ژانر جنگی و دفاع‌مقدس و مقاومت دانست اما عاشقان این کار هم میان فیلمسازان ما کم نیستند. 
یعنی با اطمینان می‌گویم ما به لحاظ نیروی انسانی و افراد علاقه‌مند به این حوزه‌ها و مضامین هیچ کمبودی نداریم، ولی متاسفانه به دلیل آلوده شدن بخش‌هایی از تلویزیون،  سینما و حرکت به سمت مناسبات ناسالم از برخی مضامین ارزشمند در تولیدات دور شدیم.
 توقع زیادی است اگر شرایط دهه 60 را به لحاظ روحیه، نگاه و سلامت در این دوره هم ببینیم اما باید به سطحی از سلامت در فعالیت سینماگران برسیم که نه براساس منافع بلکه براساس مصالح و نه براساس روابط که براساس شایستگی‌ها کار انجام شود. در این صورت کارهای خیلی بزرگی در زمینه سینمای مقاومت انجام خواهد شد. 
مطمئنم جای این کارها بسیار خالی به نظر می‌رسد و نه‌تنها مورد نیاز ما در داخل است بلکه موردنیاز کل حوزه مقاومت و جهان اسلام هم است، درحالی که ما ایده، فیلمنامه‌نویس و فیلمساز و شرایطش را داریم. می‌ماند همان عنصر مدیر کاربلد که هر پروژه خوبی بستگی به حضو موثر او دارد.

جواد اردکانی - کارگزدان سینما