موضوع این است که مقایسه زندگی خود با دیگران، حسادت را در پی دارد. با مقایسه کردن است که افراد به این نتیجه می‌رسند که از زندگی دلخواه‌شان، فرسنگ‌ها فاصله دارند. باید نگاه‌ها را شست و به جای مشاهده دوردست‌ها بر نقطه‌ای نزدیک‌تر متمرکز شد،‌ نقطه‌ای که زندگی در آن در جریان است.
احساسات، اندوه، خشم، ناامیدی، غم و خوشحالی در نقطه‌ای نزدیک و در لحظه جریان دارند پس تمرکز را باید متوجه همین نقطه نزدیک کرد. 
 ذهن را باید متوجه داشته‌ها کرد، چیزهایی شبیه یک رفتار پسندیده، مهربانی‌ای که متوجه دیگران می‌شود، دوستان خوب، خانواده و داشتن شغل که مهم‌ترین داشته‌های یک فرد محسوب می‌شوند. داشته‌هایی که می‌توان به خاطر آن شکرگزار بود. ما می‌خواهیم بگوییم تمرکز روی نیمه پر لیوان می‌تواند حسادت و احساس فقدان را از بین ببرد و در عوض تلاش برای رسیدن به رویاها و اهداف بزرگ زندگی، بهترین راهی است که می‌تواند ذهن را از مقایسه با دیگران دور کند.