ارتش روسیه لوهانسک را به تصرف خود در آورد
سقوط رویاهای زلنسکی
سقوط لوهانسک در شرق اوکراین و تصرف آن توسط نیروهای روس، ضربه سختی برای زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین و حامیان آن در ناتو محسوب می‌شود. از زمان شروع جنگ اوکراین، اعضای پیمان آتلانتیک‌شمالی و در راس آنها آمریکا و انگلیس به دولت زلنسکی وعده داده‌بودند با ارسال گسترده تسلیحات و تغییر موازنه نبرد به سود کی‌یف، اجازه از دست رفتن شرق اوکراین را نخواهندداد. اکنون رویاهای زلنسکی در شرق در لوهانسک بر باد رفته است.
با عقب‌نشینی نیروهای اوکراینی از شهر لیسیچانسک، منطقه لوهانسک واقع در شرق اوکراین به کنترل نیروهای روسیه درآمده‌است. ستاد نیروهای مسلح اوکراین اعلام کرد نیروهای این کشور از شهر لیسیچانسک، آخرین مقر خود در منطقه لوهانسک عقب‌نشینی کرده‌اند. ارتش اوکراین اعلام کرد به دلیل حملات هوایی شدید و برای محافظت از جان نیروها، از شهر لیسیچانسک عقب‌نشینی کردند. پیشتر سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه، ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور این کشور را در جریان کنترل کامل بر منطقه لوهانسک در شرق اوکراین قرار داده‌بود. وزارت دفاع روسیه اعلام کرد آزادسازی لوهانسک با سقوط شهر لیسیچانسک و همچنین چند شهر مجاور تکمیل شد که اکنون تحت کنترل روسیه و نیروهای مسلح جمهوری لوهانسک هستند.
زلنسکی سردرگم است
مواضع زلنسکی پس از سقوط لوهانسک، نشان دهنده استمرار بازی وی در زمین واشنگتن و لندن است. وی پس از این واقعه گفته‌است: «سیستم‌های هیمارس و سلاح‌های مدرنی که دریافت می‌کنیم کمک می‌کند خسارات سنگینی به نیروهای روسیه وارد کنیم.»این در حالی است که سلاح‌های مدرن ناتو و کمک‌های مالی دولت وکنگره آمریکا تاکنون تاثیری در صیانت از اوکراینی‌ها در نبرد ساخته و پرداخته غرب نداشته‌است. وزارت دفاع روسیه روز جمعه اعلام کرده‌بود نیروهای جمهوری خلق لوهانسک و نظامیان روس کنترل پالایشگاه نفت لیسیچانسک، معدن ماتروسکایا و کارخانه ژلاتین لیسیچانسک را در اختیار گرفتند. مقام‌های اوکراینی با وجود اعلام کمک یک میلیاردلاری از سوی دولت بایدن، این اقدام را برای عقب راندن قوای روسیه از خاک اوکراین کافی نمی‌دانند.
پیچ تاریخی اروپا
اروپاییان در شرایط کنونی، خطر را بیش از پیش احساس می‌کنند. از زمان آغاز جنگ، مفهوم تحریم تسلیحاتی کشورهای درگیر جنگ، رویه رسمی اروپا پس از جنگ جهانی‌دوم، جای خود را به تسلیح گسترده اوکراین داده‌است. آلمان پس از سال‌ها بودجه نظمی خود را افزایش داده و کشورهایی مانند سوئد و فنلاند که تنش‌زدایی در عرصه سیاست خارجی را جزو مبانی خود می‌دانستند، اکنون به صورتی جدی‌تر خواستار عضویت کشورهایشان در پیمان آتلانتیک‌شمالی هستند. چنین تحولاتی از ابتدای تشکیل اتحادیه‌اروپا تاکنون بی‌سابقه بوده‌است. باید پذیرفت به سبب عضویت 27 کشور اروپایی در پیمان آتلانتیک‌شمالی(ناتو) نمی‌توان میان اروپای واحد و ناتو تفکیک و تمایزی در حوزه امنیتی قائل شد. در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت جنگ اوکراین، مهم‌ترین عامل در دگرگون‌سازی معادلات امنیتی - نظامی در اروپا محسوب می‌شود. آنچه امروز در اوکراین می‌گذرد، نقطه آشکارساز استیصال راهبردی ناتو در نظام بین‌الملل محسوب می‌شود. این روند پس از سقوط لوهانسک و سقوط احتمالی دیگر مناطق شرق اوکراین تشدید شده و خواهدشد.
هدف بعدی روس‌ها کجاست؟
براساس گزارش‌های رسمی و غیررسمی منتشر شده، دونتسک هدف بعدی روس‌ها پس از تسخیر لوهانسک محسوب می‌شود. در صورت تصرف دونتسک، کل منطقه دونباس به کنترل روسیه درخواهدآمد. اطلاعات ارتش انگلیس که طی هفته‌های اخیر گزارش‌های مستمری را در خصوص تحولات جاری در اوکراین منتشر می‌کند، در بیانیه‌ای تاکید کرده‌است: «نبرد در داخل و اطراف شهر لیسیچانسک در استان لوهانسک در هفته گذشته با پیشرفت مستمر نیروهای روس تشدید شده که برای دونباس سخت و فرسوده بوده و بعید است در هفته‌های آینده تغییر کند. این شهر آخرین مرکز عمده جمعیت باقیمانده در استان لوهانسک تحت کنترل اوکراین بود. تمرکز روسیه اکنون تقریبا به طور قطع به تصرف استان دونتسک خواهدرفت که بخش بزرگی از آن تحت کنترل نیروهای اوکراینی است.»
اصرار لندن و واشنگتن بر استمرار بحران
در این میان، ایده مذاکرات مستقیم و دوجانبه روسیه و اوکراین می‌تواند بهترین اقدام برای کنترل بحران موجود و حتی پایان دادن به جنگ باشد. با این حال مقامات آمریکایی و انگلیسی اصرار دارند نبرد در اوکراین ادامه پیدا کند. تبدیل شدن اوکراین به زمین سوخته، اساسا محصول همین مداخله‌گرایی‌های غرب بوده‌است. پس از برخی توافقات اولیه میان روسیه و اوکراین در مذاکرات استانبول، جوبایدن رئیس‌جمهور آمریکا و بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس نهایت تلاش خود را در خصوص شکست مذاکرات به کار بستند و در نهایت، با افزایش تصاعدی کمک‌های مالی و تسلیحاتی خود به کی‌یف، بر شدت جنگ در مناطق درگیر افزودند. هم اکنون زلنسکی نه تنها خود را در میدان نبرد نظامی، بلکه در میدان اعتماد به غرب و ناتو نیز یک بازنده تمام‌عیار می‌پندارد.
رئیس‌جمهور اوکراین بازی را نه در طول جنگ، بلکه زمانی باخت که دو سال قبل از وقوع جنگ اخیر به مقامات آمریکایی و انگلیسی وعده داد به هر قیمت ممکن، بر پیوستن کشورش به پیمان آتلانتیک‌شمالی و تقابل مطلق با روسیه اصرار ورزد. اکنون نتیجه این بازی، سقوط آزاد زلنسکی و رویاهای اوست؛ رویاهای کابوس‌واری که سران پیمان آتلانتیک‌شمالی برای وی و دیگر غربگرایان در کی‌یف و دیگر مناطق اوکراین ترسیم کردند.
محمد علیزاده - گروه بین‌الملل
زلنسکی سردرگم است
مواضع زلنسکی پس از سقوط لوهانسک، نشان دهنده استمرار بازی وی در زمین واشنگتن و لندن است. وی پس از این واقعه گفته‌است: «سیستم‌های هیمارس و سلاح‌های مدرنی که دریافت می‌کنیم کمک می‌کند خسارات سنگینی به نیروهای روسیه وارد کنیم.»این در حالی است که سلاح‌های مدرن ناتو و کمک‌های مالی دولت وکنگره آمریکا تاکنون تاثیری در صیانت از اوکراینی‌ها در نبرد ساخته و پرداخته غرب نداشته‌است. وزارت دفاع روسیه روز جمعه اعلام کرده‌بود نیروهای جمهوری خلق لوهانسک و نظامیان روس کنترل پالایشگاه نفت لیسیچانسک، معدن ماتروسکایا و کارخانه ژلاتین لیسیچانسک را در اختیار گرفتند. مقام‌های اوکراینی با وجود اعلام کمک یک میلیاردلاری از سوی دولت بایدن، این اقدام را برای عقب راندن قوای روسیه از خاک اوکراین کافی نمی‌دانند.
پیچ تاریخی اروپا
اروپاییان در شرایط کنونی، خطر را بیش از پیش احساس می‌کنند. از زمان آغاز جنگ، مفهوم تحریم تسلیحاتی کشورهای درگیر جنگ، رویه رسمی اروپا پس از جنگ جهانی‌دوم، جای خود را به تسلیح گسترده اوکراین داده‌است. آلمان پس از سال‌ها بودجه نظمی خود را افزایش داده و کشورهایی مانند سوئد و فنلاند که تنش‌زدایی در عرصه سیاست خارجی را جزو مبانی خود می‌دانستند، اکنون به صورتی جدی‌تر خواستار عضویت کشورهایشان در پیمان آتلانتیک‌شمالی هستند. چنین تحولاتی از ابتدای تشکیل اتحادیه‌اروپا تاکنون بی‌سابقه بوده‌است. باید پذیرفت به سبب عضویت 27 کشور اروپایی در پیمان آتلانتیک‌شمالی(ناتو) نمی‌توان میان اروپای واحد و ناتو تفکیک و تمایزی در حوزه امنیتی قائل شد. در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت جنگ اوکراین، مهم‌ترین عامل در دگرگون‌سازی معادلات امنیتی - نظامی در اروپا محسوب می‌شود. آنچه امروز در اوکراین می‌گذرد، نقطه آشکارساز استیصال راهبردی ناتو در نظام بین‌الملل محسوب می‌شود. این روند پس از سقوط لوهانسک و سقوط احتمالی دیگر مناطق شرق اوکراین تشدید شده و خواهدشد.
هدف بعدی روس‌ها کجاست؟
براساس گزارش‌های رسمی و غیررسمی منتشر شده، دونتسک هدف بعدی روس‌ها پس از تسخیر لوهانسک محسوب می‌شود. در صورت تصرف دونتسک، کل منطقه دونباس به کنترل روسیه درخواهدآمد. اطلاعات ارتش انگلیس که طی هفته‌های اخیر گزارش‌های مستمری را در خصوص تحولات جاری در اوکراین منتشر می‌کند، در بیانیه‌ای تاکید کرده‌است: «نبرد در داخل و اطراف شهر لیسیچانسک در استان لوهانسک در هفته گذشته با پیشرفت مستمر نیروهای روس تشدید شده که برای دونباس سخت و فرسوده بوده و بعید است در هفته‌های آینده تغییر کند. این شهر آخرین مرکز عمده جمعیت باقیمانده در استان لوهانسک تحت کنترل اوکراین بود. تمرکز روسیه اکنون تقریبا به طور قطع به تصرف استان دونتسک خواهدرفت که بخش بزرگی از آن تحت کنترل نیروهای اوکراینی است.»
اصرار لندن و واشنگتن بر استمرار بحران
در این میان، ایده مذاکرات مستقیم و دوجانبه روسیه و اوکراین می‌تواند بهترین اقدام برای کنترل بحران موجود و حتی پایان دادن به جنگ باشد. با این حال مقامات آمریکایی و انگلیسی اصرار دارند نبرد در اوکراین ادامه پیدا کند. تبدیل شدن اوکراین به زمین سوخته، اساسا محصول همین مداخله‌گرایی‌های غرب بوده‌است. پس از برخی توافقات اولیه میان روسیه و اوکراین در مذاکرات استانبول، جوبایدن رئیس‌جمهور آمریکا و بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس نهایت تلاش خود را در خصوص شکست مذاکرات به کار بستند و در نهایت، با افزایش تصاعدی کمک‌های مالی و تسلیحاتی خود به کی‌یف، بر شدت جنگ در مناطق درگیر افزودند. هم اکنون زلنسکی نه تنها خود را در میدان نبرد نظامی، بلکه در میدان اعتماد به غرب و ناتو نیز یک بازنده تمام‌عیار می‌پندارد.
رئیس‌جمهور اوکراین بازی را نه در طول جنگ، بلکه زمانی باخت که دو سال قبل از وقوع جنگ اخیر به مقامات آمریکایی و انگلیسی وعده داد به هر قیمت ممکن، بر پیوستن کشورش به پیمان آتلانتیک‌شمالی و تقابل مطلق با روسیه اصرار ورزد. اکنون نتیجه این بازی، سقوط آزاد زلنسکی و رویاهای اوست؛ رویاهای کابوس‌واری که سران پیمان آتلانتیک‌شمالی برای وی و دیگر غربگرایان در کی‌یف و دیگر مناطق اوکراین ترسیم کردند.
محمد علیزاده - گروه بین‌الملل
