باغی به وسعت یک ظرف

باغی به وسعت یک ظرف

وقتی از یک زیست‌بوم حرف می‌زنیم از چه می‌گوییم؟ وقتی می‌گوییم طبیعت توانایی بازسازی خودش را دارد، به این معناست که اگر دخالت‌های انسانی در تغییرات غیرمعمول طبیعی را کم کنیم، طبیعت راه تداوم خود را می‌یابد. البته بگذارید پیش از اثبات ساده این موضوع، با یک آمار تکان‌دهنده و ساده شده آغاز کنیم؛ آماری که نشان می‌دهد انسان‌ها در مدت حیاتشان چه بلایی بر سر طبیعت آورده‌اند. اگر 4.6میلیارد سال عمر زمین را به مقیاس 46 سال نگاه کنیم، ما انسان‌ها فقط چهار ساعت است که روی زمین زندگی می‌کنیم و تنها یک دقیقه از انقلاب صنعتی می‌گذرد اما در همین مدت، 50 درصد جنگل‌ها نابود شده است. حالا برویم سراغ هنرمندی که با یک آزمایش 60 ساله اثبات کرده‌است، طبیعت به سهولت توان بازیابی خود را دارد. دیوید لاتیمریک، هنرمند دوستدار طبیعت است که به یک آزمایش جالب و طولانی مدت دست زده‌است. او سال ۱۹۶۰ یک بطری شیشه‌ای را در یک باغ کاشت و در آن را بست. تنها ۱۲ سال بعد کمی آب به آن اضافه کرد و این بار برای همیشه در ظرف را پلمب کرد اما باید بدانیم این اکوسیستم (زیست‌بوم) به صورت مستقل حدود 60 سال است که شکوفا مانده‌است. این باغ شیشه‌ای یک زیست‌بوم کامل است. باکتری‌های موجود در این ظرف، گیاهان مرده را می‌خورند و بعد از آن اکسیژن آزاد شده توسط گیاهان را تجزیه می‌کنند و آن را به دی اکسید کربن تبدیل می‌کنند. گیاهان دی اکسید کربن را دریافت می‌کنند و فتوسنتز انجام می‌شود و مجددا اکسیژن آزاد می‌شود و این زنجیره همواره ادامه دارد.