موضوع دیگر سفر آتی جو بایدن به منطقه است. معتقدم این سفرها نمایشی و برای وانمود کردن رهایی ایالات‌متحده از مشکلات داخلی است. آمریکا به‌عنوان کشوری که سال‌ها  بر منابع انرژی و دیگر ظرفیت‌های کشورهای منطقه چنبره زده بود، باید بپذیرد دوران این رایگان‌خوری‌ها به پایان رسیده است. 
تحولات منطقه،  افزایش آگاهی و بصیرت مردم در غرب آسیا و همچنین گسترش روزافزون نفوذ محور مقاومت، عاملی جدی و بازدارنده برای حضور آمریکایی‌ها در منطقه است و همین مسأله هم باعث نگرانی‌های فراوان زمامداران کاخ سفید شده است. مقامات ایالات متحده  طی دو دهه گذشته شکست‌های پی در پی را متحمل شدند. اعتبار و آبروی آنها در عراق فرو ریخت و به‌رغم صرف هزینه‌های فراوان جانی و مالی در افغانستان مجبور به فرار مفتضحانه از این کشور شدند. همچنین با وجود اختصاص بودجه فراوان و حمایت‌های مکرری که از داعش داشتند اما نتوانستند با ساقط کردن دولت قانونی و روی کارآوردن یک دولت جعلی به اهداف و آرزوهای خود در سوریه برسند. از سوی دیگر نه رژیم اشغالگر قدس به‌عنوان متحد دیرین آمریکا توانست قدمی در مسیر اهداف ایالات متحده بردارد و نه مقامات آمریکایی توانستند کمکی به رژیم صهیونیستی کنند. 
در چنین شرایطی قابل پیش‌بینی است که آمریکا نمی‌تواند نسبت به نتایج سفر دوره‌ای بایدن به منطقه امید داشته باشد. رویدادهای اخیر نوید وقوع تحولات خسارت‌باری را برای آمریکا و متحدانش در منطقه می‌دهد و می‌توان انتظار داشت در سایه وحدت، همدلی، هماهنگی و تعامل میان ملت‌ها و دولت‌های منطقه که دل در گرو محور مقاومت دارند، هر چه سریع‌تر سوت پایان خروج کامل و بدون قید و شرط آمریکا از منطقه غرب آسیا نواخته شود. انتظاری که البته زمینه‌های وقوع آن از مدت‌ها پیش با اعلام سیاست جدید آمریکا مبنی بر توجه به شرق فراهم شده بود. 

ابراهیم عزیزی - نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی