بازار خرید و فروش مشروبات الکلی در ایران به‌واسطه غیرقانونی بودن آن غیررسمی است و هر نوع آماری خارج از نهادهای ناظر و رسمی تنها گمانه‌زنی درباره آن است. تا اینجای کار هم مشکلی ندارد، به این معنا که می‌توان درباره این آمار با توجه به مؤلفه‌هایی گمانه‌زنی کرد اما وقتی این گمانه‌ها منتشر می‌شود احتمالا باید استنادی رسمی به همراه داشته باشد. این موضوع از جایی مهم‌تر می‌شود که بدانیم نهادهای رسمی هم معمولا از ارائه آماری از میزان مصرف‌کنندگان مشروبات الکلی در ایران خودداری می‌کردند و احتمالا آن را برابر با به رسمیت شناختن آن می‌دانسته‌اند. اما همین انفعال در تایید یا تکذیب احتمالی هر آماری می‌تواند به نوعی گمانه‌های ناواقعی را واقعیت جلوه دهد. این‌که به یک‌باره در فضای مجازی به استناد گزارشی میدانی عنوان شود سالانه بیش از 511میلیون لیتر مشروبات الکلی خرید و فروش می‌شود حتما که نیاز به تایید یا تکذیب نهادهای مربوط دارد‌. آنها باید برای جلوگیری از سوءاستفاده‌ از این آمارها این موضوع را یا تایید یا تکذیب کنند چرا که سکوت این نهادها در برابر این ادعاها به معنای صحت و درستی گمانه‌هاست. 
بر‌اساس آمار اعلام شده، روزانه یک میلیون و‌1400 لیتر و ساعتی 58 هزار لیتر مشروبات الکلی در کشور فروخته می‌شود که آمار هولناکی در حوزه آسیب‌های اجتماعی است. این آمار نشان‌دهنده ضعف دستگاه‌های متولی به‌خصوص نیروی انتظامی در جلوگیری از ورود مشروبات الکلی از کشورهای دیگر به ایران و همچنین تولید آن در داخل کشور است. به نظر می‌رسد نیروی انتظامی باید کنترل در مرزها را برای ورود مشروبات الکلی به کشور تشدید کرده و همچنین با تولید و توزیع‌کنندگان مشروبات دست‌ساز برخورد جدی‌تری داشته باشد، چرا که فروش روزانه یک میلیون و 400 هزار لیتر مشروبات الکلی در کشور نشان‌دهنده ضعف پلیس و دیگر دستگاه‌های مسئول در حوزه برخورد با این معضل اجتماعی بوده است.