باد نوبان داستانی درباره دو طبیعت است که به موازات پیش می‌رود. طبیعت آدمی و طبیعت محیطی و تأثیراتی که آنها برهم می‌گذارند و انتقامی که از تقابل‌شان سر برمی‌آورد. به‌در کردن، مضمونی است که سراسر داستان را به خود مشغول کرده است. به‌در کردن یکی برای رسیدن به عشق و طبیعت آدمی و به‌در کردن یکی برای رسیدن به طبیعت محیطی. «در آبادی حرف بود که پدرنخلو گرفتار یکی از این بادها شده بود؛ باد نوبان. بادی که پدرش را در پی توهم مرواریدی درخشان و درشت در دریای توفانی به قعر کشیده و دیگر بالا نیاورده بود.» باد نوبان داستان سرنوشت است. سرنوشت پسر که سرنوشتش با پدرش گره خورده است و داستان دریایی که سرشتش توأم شده با این سرنوشت‌ها. این کتاب از حیث داستان‌نویسی اقلیمی، اثری همتراز  با آثار  بزرگان ادبیات ایران است و اثری در این جایگاه ادبی محسوب می‌شود که در اقلیمی جز جنوب نمی‌توانست اتفاق بیفتد.