ماندلا و انقلاب، زنده است

«محاصره سیلورتون» و روایت جنبش ضدآپارتاید

ماندلا و انقلاب، زنده است

سینمای آفریقای‌جنوبی در سال‌های اخیر تلاش کرده داستان‌های ضداستبدادی و ضدامپریالیستی خود را با زبانی جذاب و تماشاچی‌پسند ارائه دهد. هنرمندان بومی این کشور آفریقایی به‌خوبی دریافته‌اند که جذب عموم مردم به داخل سالن‌های تاریک تنها زمانی میسر می‌شود که داستانی زیبا و جذاب در قالبی سرگرم‌کننده به آنها ارائه شود. 

ماندلا دوبه، هنرمند نه‌چندان جوان آفریقای‌جنوبی که قبل از ورود به حرفه فیلمسازی، مدیریت فیلمبرداری تعدادی فیلم را به‌عهده داشته و دستی هم در مستندسازی دارد با عنایت به این نکته اولین فیلم بلند سینمایی داستانی‌اش «محاصره سیلورتون» را در معرض دید و قضاوت تماشاگران جدی و منتقدان سینمایی قرار داده است. داستان فیلم که برگرفته از رویدادی تاریخی است، درباره سه عضو جبهه آزادیبخش آفریقای‌جنوبی است که بعد از ناکام ماندن ماموریت انقلابی‌شان به بانک مرکزی شهر پناه برده و در ازای آزادی گروگان‌های داخل بانک، درخواست آزادی نلسون‌ماندلا، رهبر انقلابی کشور را می‌کنند.
منتقدان که محاصره سیلورتون را بسیار پسندیده‌اند به مشکلات تولید آن اشاره کرده و می‌گویند دوبه از سال 2019 به‌دنبال ساخت آن بوده است. او بعد از مطالعه مطلبی در باره این موضوع که در دهه‌80میلادی و دوران آپارتاید رخ داده بود، جذب این ماجرا شده و برای جذب مخاطب مقداری در واقعیت‌ها دست می‌برد. کارگردان می‌گوید: «می‌دانستم داستانی در ارتباط با انقلاب آفریقای‌جنوبی باید ظرفیت‌های بالای سرگرمی را داشته باشد تا بتواند گروه بزرگی از تماشاگران را به طرف خودش بکشاند. این داستان درباره انقلاب و مبارزه با رژیم نژادپرستی است که از سوی آمریکایی‌ها حمایت می‌شد. پس متوجه شدم نباید نگاهی مستندگونه به آن داشته باشم و جنبه سرگرمی‌اش را تقویت کنم. مردم در تظاهرات‌ مختلف انواع و اقسام شعارهای انقلابی و ضدامپریالیستی را می‌شنوند و سر می‌دهند. پس باید در محاصره سیلورتون چیزی به آنها می‌دادم که بیشتر از این شعارها باشد. برای همین به لحن واقعگرایانه داستان و ماجرا، حال‌وهوایی دلهره‌آور دادم که در عین حال بیان‌کننده شرایط و وضعیت کشور در آن دوران سیاه باشد.»
ماندلا دوبه در دوران رژیم آپارتاید بزرگ شده و مثل بسیاری از مردم آفریقای‌جنوبی طعم تلخ تحقیر و شکنجه را چشیده‌است. او ساخت فیلم را از این نظر ضروری عنوان کرده که می‌تواند به نسل جوان کشورش کمک کند تا تحلیلی درست از وقایع پنج دهه قبل سرزمین مادری‌شان داشته باشند. به گفته او: «همان زمان روزنامه‌ها عکس‌هایی از این اتفاق را در صفحه اول منتشر کردند. دیدن آن عکس‌ها واقعا مرا ترسانده بود. بزرگ‌ترها با نفرت از حاکمان نژادپرست و حامیان امپریالیستی‌شان صحبت می‌کردند و من وقتی بزرگ شدم احساس کردم وظیفه دارم این داستان را برای نسل جدید تعریف کنم.»

کیکاووس زیاری - گروه فرهنگ و هنر