یک فریم از عکاسی که جاودان شد
سالروز آزادسازی خرمشهر، یادآور نام کاظم اخوان، عکاس ایرناست
شمایل تصویری آزادسازی خرمشهر را میتوانیم به قاب ماندگار سعید صادقی از مسجد جامع این شهر نسبت دهیم، جایی که رزمندگان فاتح، حول محور مسجد معروف خرمشهر جشن گرفتهاند، میتوانیم حتی به آشوب خاک در فریم جاودانه رسول ملاقلیپور اشاره کنیم. یا حتی شکوه عکس منوچهر قلمچی در تصویری آخرالزمانی از جاده گمرک خرمشهر آن روزها سنگر گرفته پشت کشتی به گل نشسته در کارون.
کم نبودهاند عکاسانی که در آن روزها در شهر پرسه میزدند و رشادت رزمندگان و مردم این شهر را ثبت میکردند اما در این میان برای ما یاد کاظم اخوان همیشه روشن است؛ عکاس وقت ایرنا که تصاویرش از شهر در آن روزها هنوز هم لایق صفت جاویدان است و پس از گذشت نزدیک به چهاردهه با احتیاط دوست نداریم نامی غیر از «گمشده» پیشوند نامش کنیم. سالی نیست که دردنامهای از سوی خانواده او منتشر نشود، خانواده چشمانتظاری که هنوز و با گذشت نزدیک 40سال از مفقودشدنش همچنان از هر فرصتی استفاده میکنند تا شاید نشانی از او بگیرند. کاظم اخوان، عکاس وقت خبرگزاری ایرنا بود که 14 تیر 1361، خودروی هیأت نمایندگی دیپلماتیک کشور حین ورود به شهر بیروت و هنگام عبور از ایست بازرسی توسط مزدوران حزب فالانژ لبنان متوقف شده و چهار سرنشین خودروی مزبور بهرغم مصونیت دیپلماتیک، توسط آدمربایان دستنشانده رژیم تروریستی بهگروگان گرفته شدند.
در این آدمربایی، حاج احمد متوسلیان وابسته نظامی سفارت ایران در بیروت، سید محسن موسوی کاردار سفارت ایران در بیروت، تقی رستگار مقدم کارمند سفارت ایران و کاظم اخوان عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی بهاسارت درآمدند. حالا و بعد از دوری 40ساله این هنرمند شاید کسی هنوز ردی از او نداشته باشد اما تصاویر به جا مانده از او بهویژه عکسهایش از آزادسازی خرمشهر، بخش پررنگی از خاطره تصویری ما از یکی از مهمترین بزنگاههای تاریخ معاصر است.
در این آدمربایی، حاج احمد متوسلیان وابسته نظامی سفارت ایران در بیروت، سید محسن موسوی کاردار سفارت ایران در بیروت، تقی رستگار مقدم کارمند سفارت ایران و کاظم اخوان عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی بهاسارت درآمدند. حالا و بعد از دوری 40ساله این هنرمند شاید کسی هنوز ردی از او نداشته باشد اما تصاویر به جا مانده از او بهویژه عکسهایش از آزادسازی خرمشهر، بخش پررنگی از خاطره تصویری ما از یکی از مهمترین بزنگاههای تاریخ معاصر است.