در خرابات مغان      داریوش مهرجویی
مهرجویی شاید ادبی‌ترین سینماگر ایرانی باشد. در کارنامه کارش‌اش چند رمان دیده شده و حتی از این موضوع هم که بگذریم، شاید رکورددار اقتباس ادبی در سینمای ایران باشد، از همان فیلم «گاو» گرفته که اقتباسی از کتاب «عزاداران‌بیل» است تا «هامون» که برداشتی از «ترس و لرز» کی‌گورد بود و «درخت گلابی» که برداشتی نعل به نعل از داستانی به همین نام از گلی ترقی است. رمان «در خرابات مغان» او هم روایتی است در قالب واقع‌گرایی مدرن؛ گونه‌ای خانوادگی که به چالش‌های بسیاری همچون دین، مذهب و فلسفه را پیچیده در مفهوم مهاجرت مطرح می‌کند.

جسدهای شیشه‌ای      مسعود کیمیایی
مسعود کیمیایی هم دلبسته ادبیات است واقتباس ادبی هم در سینمایش کم نبوده است. دفتر شعر منتشر کرده و نمایشگاه نقاشی او هم در سال گذشته حسابی خبرساز بود. رمان دو جلدی «جسدهای شیشه‌ای» او اما یکی از آثاری است که به باور منتقدان ادبی هم بسیار خواندنی است. تم کار، همانی است که در سینمای کیمیایی هم دیده می‌شود. جسدهای شیشه‌ای، قصه رفاقت است، آغشته به روایتی سیاسی و عاشقانه. قصه در پس‌زمینه حوادث مهمی که در دل تاریخ معاصر رخ داده، مانند گسترش حزب توده، برپایی محاکمه دکتر مصدق  یا رخ دادن انقلاب اسلامی روایت می‌شود.

بعد از آن شب      مرجان شیرمحمدی
مرجان شیرمحمدی را پیش از آن که یک سینماگر بخوانیم، باید یک نویسنده بدانیم. او البته که همسر بهروز افخمی است و داستانی از او با اقتباس افخمی تبدیل به فیلم موفق «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» شده است اما مرجان شیرمحمدی تا کنون پنج کتاب منتشر کرده که البته می‌دانیم موفق‌ترینش مجموعه داستان «بعد از آن شب» است که در زمان انتشارش یعنی در سال 81 جوایز ادبی را هم به خود اختصاص داد. داستان‌های کتاب به‌نوعی روایت تنهایی انسان معاصرند، انسان‌هایی که مسأله ارتباط برایشان به مساله‌ای بغرنج تبدیل شده و تلاش برای برقراری رابطه و در ادامه شکست در این گم‌گشتگی وتنهایی را عمیق‌تر و سخت‌تر کرده است.