زمانی که این تیم یک تورنمنت در پیش دارد به صورت کوتاه و مقطعی یک مربی را مشخص می‌کنند و انتظار هم دارند تیم سریع جمع و جور شود اما این کارهای کوتاه مدت و بی اساس جواب نمی دهد و اصلا در همان کوتاه مدت هم به درد نمی‌خورد. 
بسیاری از کشورهای دیگر، رویه متفاوتی نسبت به ما دارند. آنها سرمایه‌گذاری می‌کنند ولی ما همینطور ایستاده‌ایم و نگاه می‌کنیم تا دیگران روز به روز بیشتر از ما سبقت بگیرند و ما از دور به آنها نگاه کنیم. برنامه خاصی هم برای رفع مشکلات فوتبال زیر 23 سال ما وجود ندارد. مشکل دیگر در رابطه با تیم ملی فوتبال ایران این است که اکثر بازیکنان تیم ملی امید ایران یا در لیگ برتر به میدان می‌روند یا در لیگ یک. سربزنگاه هم که می‌شود باشگاه‌های این بازیکنان از این‌که آنها را در اختیار تیم ملی امید بگذارند، خودداری می‌کنند و دست سرمربی تیم را در پوست گردو می‌گذارند. اینها مجموعه‌ای از مشکلات حاد و بزرگ تیم ملی امید ایران است و با این اوضاع هم نباید انتظار داشته باشیم این تیم به المپیک برسد. با این شرایط المپیک برای فوتبال ما رویایی بس دور و دراز است که امکان دستیابی به آن وجود ندارد و باز هم مثل همیشه باید حسرت آن را بخوریم و به رقبای آسیایی خود نگاه کنیم که به این رقابت‌ها صعود می‌کنند. 
باید کنکاش دقیقی در رابطه با این تیم وجود داشته باشد و باید بدانیم چرا مهدی مهدوی‌کیا با آن همه تجربه بوندسلیگایی و تجربه در زمینه رده‌های پایه تا این اندازه ناموفق بود.  او باید در این رابطه پاسخگو باشد و حرف‌های او هم مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد. دلایل او باید قانع‌کننده باشد  اما باید به یک مشکل دیگر هم اشاره کنم، زمانی که در تیم ملی امید یک مربی نتیجه نمی‌گیرد سریع او را برمی‌‌دارند. این نامش مدیریت نیست. باید ثبات کافی وجود داشته باشد تا یک مربی بتواند با فراغ بال و خیال راحت کار کند. در کوتاه‌مدت هیچکس نمی تواند کاری بکند. اگر ثباتی وجود داشته باشد و امکانات خوبی هم در نظر گرفته شود آنگاه شرایط موفقیت مهیا خواهد شد. در این صورت است که یک مربی هرگز نمی‌تواند عذر و بهانه‌ای بیاورد.  تیم ملی امید ایران به یک برنامه‌ریزی اصولی و صحیح نیاز دارد. توجه به این موضوع شانس تیم ملی فوتبال امید برای رسیدن به المپیک را بیشتر می‌کند. 

ابراهیم قاسمپور - کارشناس فوتبال