یادداشت
رو به جلو حرکت کنیم
درست است که در دهه‌های گذشته سریال‌ها یا برنامه‌هایی در تلویزیون تولید شده که همچنان و بعد از گذر سال‌ها، مخاطب دارند و ایرادی هم ندارد که این سریال‌ها تا وقتی مخاطب دارند، بازپخش شوند ولی این‌که بخواهیم در همان خاطرات خوب گذشته بمانیم، منطقی نیست.
باید حرکت کرد و رو به جلو رفت و مدام از این نگفت که در گذشته، اوضاع بهتر بود و محصولات بهتری تولید می‌شد و امروز دیگر نمی‌شود محصول خوب تولید کرد. اتفاقا باید باز هم سعی کرد کارهای خوب و اساسی را در دستور تولید قرار داد.
بعد از این‌که به نتیجه رسیدیم باید محصول خوب تولید کنیم باید به‌دنبال جلب عوامل حرفه‌ای برای تولید باشیم و این جلب عوامل هم در سایه تعامل طرفین است یعنی باید به هر نیروی خبره به اندازه لازم توجه کرد و از آن طرف خبرگان اگر احترام ببینند حتما با طیب‌خاطر برای همکاری روی خوش نشان می‌دهند.
خودم علاوه بر بازیگری سال‌ها تجربه تدریس در دانشگاه را داشته‌ام و می‌دانم یک دلیل این‌که برخی تولیدات نمی‌تواند به نتیجه مطلوب برسد، نوعی جداافتادگی است میان فضای آکادمیک و فضای حرفه‌ای تولید. دلیل این جداافتادگی، ارجحیت روابط بر ضوابط در برخی از پروژه‌هاست که معلوم است به کلیت کارها آسیب می‌زند. اگر بخواهیم کیفیت تولید را ارتقا دهیم باید این جدایی را تمام کنیم. چرا نباید بهترین فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های هنری وارد فضای تولید شوند؟
نه این‌که بخواهیم همه را جذب کنیم حداقل برگزیدگان و بهترین‌ها را وارد جریان تولید کنیم تا نوعی دلگرمی ایجاد شود برای همه دانشجویان هنری. مگر نه این‌که مرتب از دستمزد بالای معدودی بازیگر، می‌نالند پس چرا از برگزیدگان دانشگاه‌های بازیگری استفاده نمی‌کنند؟ مگر نه این‌که فقدان متن مناسب، کلیدواژه تکراری توجیه کیفیت پایین بسیاری از آثار شده؟ پس چرا فارغ‌التحصیلان برگزیده این رشته را جذب نمی‌کنند؟
قطعا جذب اینها در ابتدا به درخشش ناگهانی منجر نخواهد شد چون باید کمی صبر کرد تا آنها به‌طور عملی نیز اسلوب تولید حرفه‌ای را دریافته و سپس به سمت بازدهی بروند ولی این دلیل واهمه از کمک به ورود نیروهای تازه نیست.
وقتی جماعت علمی وارد کار شوند مطمئنا سطح کار بالا می‌رود و دیگر افراد کم‌دانش را به عنوان کارگردان نخواهیم دید چون آنها نیز باید خود را رشد دهند و بالا بیاورند و به جایی برسند که بتوانند به اندازه عوامل تولید، درک و شناخت از مدیوم و ابزار داشته باشند و دیگر این‌طور نخواهد بود که بازیگری به‌دلیل دانایی بیشتر نسبت به کارگردان، بایکوت شود.
رامتین خداپناهی - بازیگر
بعد از این‌که به نتیجه رسیدیم باید محصول خوب تولید کنیم باید به‌دنبال جلب عوامل حرفه‌ای برای تولید باشیم و این جلب عوامل هم در سایه تعامل طرفین است یعنی باید به هر نیروی خبره به اندازه لازم توجه کرد و از آن طرف خبرگان اگر احترام ببینند حتما با طیب‌خاطر برای همکاری روی خوش نشان می‌دهند.
خودم علاوه بر بازیگری سال‌ها تجربه تدریس در دانشگاه را داشته‌ام و می‌دانم یک دلیل این‌که برخی تولیدات نمی‌تواند به نتیجه مطلوب برسد، نوعی جداافتادگی است میان فضای آکادمیک و فضای حرفه‌ای تولید. دلیل این جداافتادگی، ارجحیت روابط بر ضوابط در برخی از پروژه‌هاست که معلوم است به کلیت کارها آسیب می‌زند. اگر بخواهیم کیفیت تولید را ارتقا دهیم باید این جدایی را تمام کنیم. چرا نباید بهترین فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های هنری وارد فضای تولید شوند؟
نه این‌که بخواهیم همه را جذب کنیم حداقل برگزیدگان و بهترین‌ها را وارد جریان تولید کنیم تا نوعی دلگرمی ایجاد شود برای همه دانشجویان هنری. مگر نه این‌که مرتب از دستمزد بالای معدودی بازیگر، می‌نالند پس چرا از برگزیدگان دانشگاه‌های بازیگری استفاده نمی‌کنند؟ مگر نه این‌که فقدان متن مناسب، کلیدواژه تکراری توجیه کیفیت پایین بسیاری از آثار شده؟ پس چرا فارغ‌التحصیلان برگزیده این رشته را جذب نمی‌کنند؟
قطعا جذب اینها در ابتدا به درخشش ناگهانی منجر نخواهد شد چون باید کمی صبر کرد تا آنها به‌طور عملی نیز اسلوب تولید حرفه‌ای را دریافته و سپس به سمت بازدهی بروند ولی این دلیل واهمه از کمک به ورود نیروهای تازه نیست.
وقتی جماعت علمی وارد کار شوند مطمئنا سطح کار بالا می‌رود و دیگر افراد کم‌دانش را به عنوان کارگردان نخواهیم دید چون آنها نیز باید خود را رشد دهند و بالا بیاورند و به جایی برسند که بتوانند به اندازه عوامل تولید، درک و شناخت از مدیوم و ابزار داشته باشند و دیگر این‌طور نخواهد بود که بازیگری به‌دلیل دانایی بیشتر نسبت به کارگردان، بایکوت شود.
رامتین خداپناهی - بازیگر
