یادداشت
به شرط فرزند
نزدیک به دو دهه است که اجرای سیاستهای فرزندآوری هم در توصیههای رهبر معظم انقلاب تکرار میشود و هم بخشی از اسناد بالادستی نظام است. بیتوجهی به این موضوع، از آنجا که حالا همه میدانیم پیامدهای ناگوار امنیتی، اقتصادی و اجتماعی دارد، بسیار مهم بود اما در کمال تعجب در همه این دو دهه گذشته با یک بیتوجهی محض روبهرو بود. نمونه آشکار این بیتوجهی، هشت سال دولت تدبیر و امید بود که نه تنها توجهی به این سیاستها نداشت بلکه به شکلی عجیب تصمیماتش به نوعی ضدجمعیتی بود.
این موضوع حالا در حالی مورد توجه دولت مردمی قرار گرفته که باید بدانیم فرصتی برای تعلل ندارد؛ چرا که به گفته کارشناسان این حوزه، تا بستهشدن پنجره جمعیتی ایران تنها هفت سال باقی مانده و این تنها فرصت ایران است تا در تله سالمندی نیفتد. فارغ از برنامه و تصمیمهایی که این دولت برای سیاست جمعیتی داشته، باید اعتراف کنیم بخش قابل توجهی از این معضل را مشکلات اقتصادی تشکیل میدهد. به این معنا که میدانیم مسائل اقتصادی محاط بر این تصمیمات است اما برخی آمارها هم نشان میدهد حضور فرزندان در زندگی زوجین تنها به دلیل فرار از ایران سالمند نیست، چرا که فرزندان به نوعی در استحکام بنیان خانواده هم نقشی غیرقابل کتمان دارند. آن هم در جامعه امروز ایران که درصد جدایی زوجین در پنج سال ابتدایی ازدواج به رقمی قابلتوجه تبدیل شده و اساسا جداییها سهلتر از وصلتها به انجام میرسد. برای اثبات این گزاره باید به این نکته اشاره کرد در حالی براساس آمارهای رسمی کشور بیش از ۴۷درصد طلاقها در پنج سال نخست زندگی مشترک زوجین اتفاق میافتد،
که ۶۷درصد طلاقها در خانوادههای بدون فرزند رخ میدهد. ۲۲درصد طلاقها در خانوادههای صاحب یک فرزند، ۹درصد طلاقها در خانوادههای دارای دو فرزند و ۳درصد طلاقها در خانوادههای دارای سه فرزند و بیشتر اتفاق میافتد؛ آماری تکاندهنده از تاثیر فرزندان بر استحکام خانواده.
میثم اسماعیلی - روزنامهنگار
که ۶۷درصد طلاقها در خانوادههای بدون فرزند رخ میدهد. ۲۲درصد طلاقها در خانوادههای صاحب یک فرزند، ۹درصد طلاقها در خانوادههای دارای دو فرزند و ۳درصد طلاقها در خانوادههای دارای سه فرزند و بیشتر اتفاق میافتد؛ آماری تکاندهنده از تاثیر فرزندان بر استحکام خانواده.
میثم اسماعیلی - روزنامهنگار