حساسیت افکار‌عمومی در رابطه با این اتفاق باعث شد مدیریت شهری ورود پیدا کند و با اعمال جریمه‌های سنگین از این اتفاق جلوگیری کند، هر چند خود شهرداری هم در بسیاری از مواقع (‌همچون قطع عجیب درختان منطقه 17 در همین چند ماه پیش‌) دست به نابودی درخت‌ها زده بود اما حداقل در نگاه شهروندان شهرداری در برابر این منفعت‌طلبی بسازبفروش‌ها قرار بود ایستادگی کند اما حالا چندسالی است این رویه تغییر پیدا کرده است و روش‌های به‌ظاهر خلاقانه‌تری برای این کار صورت گرفته؛ روش‌هایی که احتمالا از خود مدیران شهری آموخته شده است! ویدئویی منتشر شده در یکی از خیابان‌های خوش‌نشین پایتخت که ردیف درختان چنار رو‌به‌روی یک برج به شکل عجیبی خشک شده‌اند! به این معنا که در ردیف این درختان همگی سبز هستند و تنها درخت‌هایی که رو‌به‌روی این برج تازه‌ساز قرار دارند خشک شده‌اند. می‌دانیم که بهانه اولیه و اصلی شهرداری در قطع درختان شهری خشکی آنها بوده است، یعنی وقتی درختی خشک می‌شده نیازی به قطع آن توسط کسی نبوده و خود مدیریت شهری اقدام به قطع آن می‌کرده است؛ بی‌هراس از هر نوع جریمه‌ای. اتفاقی که از فرط تکرار به یک فرمول تبدیل شده است. به این شیوه که صاحبان این سازه‌ها محلولی از قیر و گازوئیل را پای درختان سربرافراشته می‌ریزند و چند روزی پای جان دادن این درختان می‌نشینند تا بنگاه، برج یا مغازه خود را به چشم رهگذران این خیابان فرو کنند. این زیاده‌خواهی از جایی عجیب است که بدانیم ارزش مالی یک درخت در یک کلانشهر بیش از آن چیزی است که این افراد تصور می‌کنند. تحقیقی در کالج علوم‌ زیست‌محیطی و جنگلداری در نیویورک روی ۱۰ شهر از پنج قاره جهان نشان می‌دهد در شهرهای بزرگ درختان هر ساله با ارائه خدماتی همچون پاکسازی محیط‌زیست شهری و تبدیل شهرها به محیطی قابل زیست و دلپذیر، معادل ۵۰۰ میلیون دلار به شهروندان سود می‌رسانند. این رقم از زبان سازمان محیط‌زیست ایران هم برای هر درخت شهری دومیلیارد تومان برآورد شده‌است. با این حساب فکر کنید صاحبان این برج‌ها سالانه چه زیانی را به‌راحتی به شهروندان وارد می‌کنند.