مرکز تصویربرداری درمانگاهی که در شمال تهران قرار دارد، پرنور و خنک است. دیوارهای مرکز تصویربرداری با گیاه پتوس تزئین شده است. جز سه‌-چهار مراجعه‌کننده، فرد دیگری درون سالن انتظار دیده نمی‌شود. دختر جوانی برای پذیرش نسخه به سمت اتاقک می‌رود. بعد از چند دقیقه او را به صندوق می‌فرستند. 
دختر سخت راه می‌رود و کارت بانکی به دست برای پرداخت خدمات به صندوق مراجعه می‌کند. متصدی صندوق از او می‌خواهد که مبلغ را به‌صورت نقد پرداخت کند. زمانی که دختر جوان دلیل را جویا می‌شود، جواب عجیبی می‌شنود: «خدمات این پزشک در این مرکز به صورت نقدی دریافت می‌شود!» دختر با کمردرد، مجبور است از پله‌های درمانگاه پایین برود و از درگاه بانکی در بیرون مرکز درمانی به صورت نقدی پول حدود 350 هزار تومان دریافت کند تا بتواند هزینه تصویربرداری کمرش را پرداخت کند.
 داستان تکرار می‌شود در درمانگاه دیگری، در جایی که منشی متخصص قلب و عروق از مراجعانش می‌خواهد تا برای انجام عمل سرپایی آنژیوگرافی در روز تعیین شده، پول نقد در حدود سه میلیون تومان به همراه داشته باشند. جواب تکراری است، پزشک متخصص تنها با دریافت وجه نقدی خدمات ارائه می‌دهد. 

بی‌قانونی ادامه دار
 دومینوی بی‌قانونی برخی از پزشکان ما را به مرکز درمانی دیگری می‌کشاند. اینجا مرکزی در قلب تهران است. پیرمردی با دست لرزان و قدی خمیده منتظر است که مبلغ عمل جراحی آنژیوگرافی را به صندوق پرداخت کند. 
مسؤول صندوق اما به او توضیح می‌دهد که باید هزینه یک میلیون و 700 هزار تومانی عمل را به‌صورت نقدی بپردازد یا به کمک یکی از نرم‌افزاهای پرداختی مستقیم به حساب پزشک کارت به کارت کند. 
دستان پیرمرد از شنیدن این حرف بیشتر می‌لرزد. او باید از اپلیکیشن‌های انتقال وجه استفاده کند. پیرمرد اما نمی‌داند که چطور باید این کار را انجام دهد و همراهی ندارد. حالا او روی صندلی نشسته است، چهره‌اش فشرده شده و دست گذاشته روی معده‌اش و نگاه مات و درمانده‌اش را متوجه مراجعان کرده است تا شاید کسی به او کمک کند. 

 پزشکان، حق دارند؟!
 این نسخه را نمی‌توان برای همه پزشکان پیچید. همه پزشکان با کارتخوان قهر نیستند، بسیاری از پزشکان هم از قانون پیروی می‌کنند اما یک پزشک قانون‌گریز هم برای جامعه پزشکان زیاد است. 
علی سالاریان، معاون فنی و نظارت سازمان نظام پزشکی کشور، دلیل افزایش تعداد پزشکانی که در مراکز درمانی و بیمارستان‌های دولتی از کارتخوان استفاده نمی‌کنند، روشن می‌داند. 
او به ما می‌گوید که سازمان‌های مالیاتی به صورت پلکانی از پزشکان مالیات دریافت می‌کنند. این به​ آن معناست که اگر پزشکی تعداد مراجعانش در درمانگاه و بیمارستان افزایش پیدا کند یا عمل جراحی انجام دهد درآمد این پزشک به صورت تصاعدی افزایش پیدا می‌کند، پس با فرمولی که در سازمان مالیاتی کشور وجود دارد مالیات او هم پنج تا 10 برابر بیشتر می‌شود. 

زیرمیزی مهم‌تر است
 روز پانزدهم اسفندماه سال گذشته و بعد از بررسی بودجه سال 1401، نمایندگان مجلس صاحبان مشاغل پزشکی را مکلف کردند از کارتخوان استفاده کنند و تاکید شد پروانه پزشکی یا اشتغال پزشکانی که از کارتخوان استفاده نمی‌کنند باطل می‌شود. علیرضا رحیم‌نیا، مدیرکل دفتر بازرسی، ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات وزارت بهداشت هم این نکته را تایید می‌کند. او اما به جام‌جم می‌گوید که تمرکز دفتر بازرسی و پاسخگویی به شکایات وزارت بهداشت متوجه پزشکانی است که از مراجعان خود زیرمیزی می‌گیرند. رحیم‌نیا تاکید می‌کند‌، پزشکانی که از دستگاه کارتخوان استفاده نمی‌کنند متخلفند اما تا زمانی که شهروندان از آنها شکایت نکنند کاری از دست وزارتخانه برنمی‌آید. رحیم‌نیا اما قول می‌دهد که به ماموران بازرسی وزارت بهداشت تاکید کند تا در زمان بازرسی از وجود کارتخوان در مطب‌ها و مراکز درمانی مطمئن شوند. این راه‌حل اما برای پزشکانی که با درخواست غیرمنتظره ارائه خدمات را به دریافت وجه نقد محدود کردند راه‌حل بازدارنده‌ای نیست.

لیلا شوقی - گروه جامعه