جشنواره امسال کن از این جنبه، یک نمونه استثنایی است. این دوره با محروم کردن خبرنگاران و هنرمندان روسی از حضور در کن همراه بود و جالب این‌که جشنواره با سخنرانی ولادیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین آغاز به کار کرد. این بدعت‌گذاری و سیاسی کردن بی‌منطق جشنواره با انتقاد شدید «ژان لوک گدار» بنیانگذار موج نوی سینمای فرانسه که از چهره‌های مؤثر و مهم تاریخ سینماست همراه بود اما نقطه اوج سیاسی‌کاری جشنواره امسال، دادن یکی از مهم‌ترین جوایز اصلی جشنواره به یک بازیگر بدون رزومه در حضور بسیاری از چهره‌های باسابقه سینمای جهان و هنرپیشه‌های جهانی بود.
زهرا امیرابراهیمی در حالی برای فیلم «عنکبوت مقدس» جایزه نخل طلای بهترین بازیگر نقش اول زن را گرفت که هیچ منتقد و چهره جدی سینمای جهان (البته به‌جز اعضای هیات داوران کن از جمله اصغر فرهادی) پیش‌بینی و احتمالی برای این جایزه نداشتند و اصولا فیلم عنکبوت مقدس در فهرست‌های پیش‌بینی نخل طلا، هیچ جایگاهی نداشت.
کارنامه کاری این بازیگر را اگر مرور کنیم، می‌بینیم که او شهرت خود را نه به‌واسطه حضور در آثار سینمایی درجه یک یا حتی درجه دو و سه بلکه به‌واسطه مرور صدها باره داستان خروج از کشور به دلیل انتشار فیلم غیراخلاقی خود کسب کرده است. او در تمام این سال‌ها در یک فیلم انیمیشن به نام «تابوی تهران» بازی کرده است، در یکی دو ماهواره‌ هم مجری‌گری کرده و در کلیپ یک بازیگر متهم به آزارجنسی نیز بازی کرده است. البته یادمان باشد که هربار قرار بوده نام او به فراموشی سپرده شود به یک برنامه ماهواره‌ای رفته و درباره فیلمی که از او در زشت‌ترین شکل ممکن منتشر شد، خاطره‌گویی کرده است.
این رزومه برای دریافت نخل طلای بهترین بازیگر کافی است؟ قطعا نه. بازی این بازیگر با آن سابقه در فیلم «عنکبوت مقدس» که لجن‌پراکنی علیه مردم ایران و راهیابی ناگهانی و غیرمنتظره این فیلم به بخش اصلی کن، نشان‌دهنده این است که پازل تبدیل کردن زهرا امیرابراهیمی و تیم این فیلم به یک برند قابل سرمایه‌گذاری، از مدت‌ها قبل چیده شده و هیات داوران کن از جمله اصغر فرهادی، تنها نقش امضا‌ کننده تصمیمات را داشته‌اند. در این میان، مشخص است فیلم عنکبوت مقدس چنان ضعیف و غیرقابل دفاع است که جز با جایزه دادن به بازیگر حاشیه‌سازش، نمی‌شد نام آن را بیشتر مطرح کرد.