علی‌محمد مؤدب، مدیرعامل مؤسسه شهرستان ادب در اردوی شاعران جوان این مؤسسه گفت: ما شاعران، جدی‌ترین سیمای انسان را  در تمدن ایرانی نشان دهیم، در حالی‌که خودمان بی‌خبریم و شاعری را به شیطنت و تفنن می‌شناسیم. نگاه ما به شعر باید برگرفته از نگاه قله‌های تاریخ مانند فردوسی، حافظ، سعدی، مولوی و دیگر شاعران برجسته باشد.
مدیر موسسه فرهنگی شهرستان ادب، تاکید کرد: شاعر باید در طول مسیر شاعری، غرضش از سرودن رشد کند و دریغ است که شاعری در ۴۰ یا ۵۰ سالگی اغراضش رشد نکرده باشد. شاعری که در طول دوران شاعری در مضمون‌هایی مانند سرودن برای معشوق جنس مخالف گیر کرده باشد، جهان‌بینی‌اش دچار اشکال جدی است. اگر شاعری یک واقعیت مانند غم را کشف کرد و از آن لذت برد و روی آن باقی ماند، به فلج روحی مبتلا شده است. آیا ما به دنیا آمده‌ایم که غمگین بمانیم و غمگین از دنیا برویم؟ مؤدب گفت: بر‌خلاف تصور رایج، شاعری جنون و دیوانگی نیست. شاعری جنون در محبت است. کسی مثل فردوسی خودش را برای محبت به هویتش فدا کرده است. / فارس